Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω

Ο Νάσιος και η Λισσάβω μεγαλώνουν στο Νησί, ένα χωριό του Ρουμλουκιού, του Ρωμιότοπου της Ημαθίας, κοντά στη λίμνη των Γιαννιτσών. Η ιστορία τους ξεκινά το 1911, όταν ακόμα ο τόπος τους είναι υπόδουλος στους Τούρκους.

Τα δυο παιδιά θα ζήσουν μαζί τη μετάβαση από την Τουρκοκρατία στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά οι κρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις και ένας κυκεώνας γεγονότων σύντομα θα τους χωρίσουν, όταν ο έρωτας φαίνεται πως έχει το πάνω χέρι. Ούτε η ξενιτιά, ούτε οι πόλεμοι, ούτε οι προσωπικοί λαβύρινθοι, ούτε ακόμα κι αυτή η φυλακή δεν καταφέρνουν να σταματήσουν την επιθυμία και το όνειρο. Κι όταν τα χρόνια περνούν κι η Λισσάβω γίνεται Λίζα, ο Νάσιος αντιλαμβάνεται πως όλα έχουν αλλάξει· τόποι, ιδέες, πολιτική, ήθη, χαρακτήρες. Και με όλα τα μυστικά που τον βαραίνουν, το όνειρό του είναι να ενωθεί μαζί της, έστω και αργά. 

Πώς θα καταφέρει να σταθεί όμως εμπρός της αγνός έπειτα από όσα τον έχουν στιγματίσει; Πότε θα καταφέρει να αφομοιώσει μέσα του το μυστικό που μόνο εκείνος κατέχει;

Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, τη φιλία, τη δύναμη μιας ιδέας, την περιπέτεια, όχι μόνο δυο εραστών, αλλά και μιας χώρας, της Ελλάδας, μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

Καλημέρα σας αγαπημένοι μου βιβλιόφιλοι! Δεν σας ξέχασα! Επέστρεψα, με ένα βιβλίο που συνδυάζει τον έρωτα, τη φιλία, τη δύναμη, την περιπέτεια. Μία καθηλωτική ιστορία που ξεκινά το 1911 και ακολουθεί την πορεία δύο ανθρώπων στο πέρασμα των χρόνων, όπου τίποτα δεν μένει ίδιο. Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω, ο αινιγματικός τίτλος του βιβλίου, αναφερόμενος στην πρωταγωνίστρια Λισσάβω, με το ιδιαίτερο και σπάνιο όνομα, που αργότερα αναγκάζεται να το αποχωριστεί ,αλλάζοντας το, σε Λίζα. Η αλλαγή αυτή, παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, μία ιστορία που παρασύρει τον αναγνώστη στη δίνη των γεγονότων που στιγμάτισαν τους ήρωες αλλά και την ίδια την Ελλάδα. Γεγονότα, πόλεμος, εξαιρετικές περιγραφές, τοπία, ήθη και έθιμα, περιπλέκονται υφαίνοντας το πλαίσιο και δίνοντας τον απαραίτητο χώρο δράσης των ηρώων, που άλλοτε φαντάζει σκοτεινός και άλλοτε τα πράγματα έρχονται με τον αβίαστο βολικό τρόπο που φέρνει η ζωή (ή η μοίρα) στο πέρας της. Όσον αφορά τη γραφή, λάτρεψα την μαγική πένα της κυρίας Δημοπούλου που με τον απλό, λιτό τρόπο, κατάφερε να προσδώσει όλων των ειδών τα συναισθήματα, χωρίς υπερβολές και με ελάχιστες λεπτομέρειες οι οποίες, εξυπηρετούν την πλοκή του βιβλίου. Δεν ένιωσα λεπτό να βαριέμαι καθ’ όλη την ανάγνωση. Θα ήθελα σίγουρα να διαβάσω κι άλλα βιβλία της συγγραφέως! Δεν σας κρύβω, πως αγαπώ να διαβάζω τις ιστορίες που ξεκινούν σε παλιότερες χρονικές περιόδους και μας παρουσιάζουν τα ιστορικά γεγονότα όπως εκτυλίχθηκαν, με τις αναφορές στις χρονικές περιόδους και μάλιστα όταν δίνεται και χάρτης με σημείωμα και επεξήγηση των ιστορικών αναφορών όπως στην προκειμένη. Σημαντικές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και δίνουν το κάτι παραπάνω στον αναγνώστη. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάστε. 

Εδώ μπορείτε να βρείτε το μυθιστόρημα: Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα..

Η Σοφία Δημοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, η καταγωγή της όμως είναι από τα Λουσικά, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό πόλεων και κτιρίων. Εργάστηκε ως μηχανικός στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα και ασκεί το επάγγελμά της ως σήμερα. Παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή και την ποίηση και παραδίδει μαθήματα δημιουργικής γραφής, έχοντας ολοκληρώσει το πρόγραμμα «Δημιουργική ανάγνωση και γραφή της πεζογραφίας» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει άλλα τέσσερα μυθιστορήματα, ενώ διηγήματά της έχουν κατά καιρούς συμπεριληφθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε ηλεκτρονικά περιοδικά (themachine.gr, fractal.gr, diastixo.gr) και σε εφημερίδες. Διηγήματα και ποιήματά της υπάρχουν και στον ιστότοπό της www.sophiadimopoulou.gr.