Έβγαινε εκείνη από το ασανσέρ πάνω στο αναπηρικό της καροτσάκι κι έμπαινε ο έρωτας μ’ ένα τσιγάρο αναμμένο στα χείλη, θυμίζοντάς της αυτόματα μια αφίσα του Τζέιμς Ντιν που είχε κρεμασμένη αντίκρυ στο κρεβάτι της. Φαρδύ στέρνο σ’ ένα κορμί λιγνό σαν μίσχος, ίδιο με χορευτή μπαλέτου, πουκάμισο λευκό, λινό, και δυο μάτια κάρβουνα, με βλέμμα που, όταν βυθίστηκε στη σμαραγδένια θάλασσα της ματιάς της, έκανε την κοπέλα να αναριγήσει.
Με κοίταξε σαν να είμαι ένα κορίτσι όπως όλα τα άλλα, σκεφτόταν, κι από εκείνη τη συνάντηση ένιωσε αυτό που χρόνια γύρευε έπειτα από το καταραμένο ατύχημα: να την κοιτάξει ένας άντρας απλώς ως γυναίκα, χωρίς ίχνος οίκτου στο βλέμμα του, και να κοιτάξει κι αυτή το μέλλον χωρίς να σκοντάφτει πάντα στο παρελθόν… Μα πάνω που χάραζε, μια βροχή έσταξε το βαρύ της δάκρυ, λες και ήξερε κάτι σκληρό που το κορίτσι αγνοούσε. Ευτυχώς, ο φύλακας άγγελός της με τα φτερά από μετάξι ήταν εκεί…
Φτερά από μετάξι! Τι όμορφος τίτλος! Τι υπέροχο εξώφυλλο! Το βιβλίο αυτό το έχω περίπου δύο χρόνια στην βιβλιοθήκη μου (είναι η αλήθεια) αλλά έφτασε η ώρα που με κάλεσε να το ανοίξω. Και το άνοιξα! Μου άρεσε πάρα πολύ η αρχή της ιστορίας που σε βάζει κατευθείαν στο τραγικό συμβάν! Τρία πρόσωπα, ένα τρίγωνο. Η Θάλεια δίδυμη με την Ευτέρπη αγαπούν το ίδιο πρόσωπο. Τον Αλέξη. Έλα όμως που στην ιστορία έρχεται το τέταρτο πρόσωπο που ταράζει την πλοκή.. Η γραφή είναι απλή, κυλάει όμορφα, με αρκετές παρομοιώσεις και μεταφορές! Κάπου στην μέση του βιβλίου, ένιωσα μία μικρή "κοιλιά" διότι δεν υπήρχε επιτάχυνση της ιστορίας και αυτό με κούρασε αρκετά είναι η αλήθεια.. Από την μέση και μετά η ιστορία επανέρχεται και συνεχίζει όμορφα η πλοκή. Με μία φράση θα χαρακτήριζα το βιβλίο ως ένα γλυκό, τρυφερό μυθιστόρημα χωρίς να με μαγέψει σε μεγάλο βαθμό!
Βαθμολογία: 3/5
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου