Μερσέντες Χιλ ✿

 Η Μερσέντες Χιλ, μια νεαρή και πάμφτωχη κοπέλα, γίνεται η διασημότερη ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου στην Αμερική του 1930. Η απαράμιλλη ομορφιά και το ταλέντο της αφήνουν άναυδο όποιον την αντικρίζει. Κι εκείνη, σαν βασίλισσα, απολαμβάνει απ' το θρόνο της όλα όσα της προσφέρουν τα νιάτα της. Οι άνδρες την ερωτεύονται με πάθος, απλώνοντας την καρδιά τους και τις περιουσίες τους στα πόδια της. Η δική της καρδιά όμως είναι δοσμένη μόνο στην καριέρα της. Μέχρι που ένας άνδρας ξυπνάει για πρώτη φορά μέσα της έναν πρωτόγνωρο έρωτα…

Και μια μέρα η Μερσέντες, διαπιστώνοντας ότι η ανελέητη φθορά του χρόνου στραγγίζει όχι μόνο την ομορφιά αλλά και την υγεία της, εξαφανίζεται χωρίς το παραμικρό ίχνος, αφήνοντας πίσω της τον άνδρα της, παραγωγό κινηματογράφου, και τη μικρή της κόρη. Οι περισσότεροι τη θεωρούν νεκρή. Χρόνια μετά, γερασμένη και ξεχασμένη, δεν ελπίζει πια σε τίποτε και σε κανέναν. Ώσπου μια παράξενη γυναίκα τής υπόσχεται αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς, ακόμη και ο Θεός. Και η Μερσέντες δέχεται να παίξει το επικίνδυνο αυτό παιχνίδι της μοίρας. Θέλει να πάψει να πονά, θέλει να ερωτευτεί, να ξαναγίνει βασίλισσα στον παλιό θρόνο της. Θέλει μια δεύτερη ευκαιρία.

 Από τα ελάχιστα βιβλία της κυρίας Δημουλίδου που δεν είχα διαβάσει! Μερσέντες Χιλ λοιπόν! Ένα βιβλίο με έντονο το στοιχείο του μεταφυσικού και παράδοξου που μπορώ να πω πώς πρώτη φορά συναντώ σε κάποιο μυθιστόρημα (καθώς δεν διαβάζω βιβλία με επιστημονική φαντασία). Η γραφή είναι απλή και κυλάει όμορφα χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη, αλλά αυτό που με εκνεύρισε αρκετά ήταν οι άπειρες λεπτομέρειες στα πάντα. Μεγάλη ανάλυση σε σκηνές που θεωρώ δεν το είχαν ανάγκη. Η ιστορία της Ερνέστας μου άρεσε αρκετά (θα έλεγα) και με μετέφερε στα συναισθήματα της πρωταγωνίστριας με μαγικό τρόπο, σχεδόν σα να τα ζω την στιγμή που διαδραματίζονται. Η εναλλαγή του παρελθόντος με το παρόν ήταν κάτι που δεν μου άρεσε λόγω του τρόπου που συνέβαινε (λίγο απότομος), αλλά εντάξει δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό. Σίγουρα όμως, δεν θα κατέτασσα την ιστορία της θρυλικής σταρ Μερσέντες Χιλ στα περισσότερο αγαπημένα μου μυθιστορήματα της συγγραφέως, παρόλα αυτά, αξίζει να το διαβάσετε! Για πείτε μου, το διαβάσατε?

Βαθμολογία: 2,5/5 ✿

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες. Μόλις αποφοίτησε, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή Αεροσυνοδών, την Α.S.T. Αμέσως μετά προσελήφθη στην Ολυμπιακή Αεροπορία ως ιπτάμενη συνοδός. Παράλληλα με τη δουλειά της, συνεργάστηκε για κάποιο διάστημα ως δημοσιογράφος με το περιοδικό Discomoda In, κάνοντας ρεπορτάζ σε όλο τον κόσμο. Το 1997 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Από το 2009 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, όπου έχει εκδώσει συνολικά 26 έργα για ενηλίκους και παιδιά. Όλα της τα βιβλία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. Ακούραστη, αστείρευτη και αγιάτρευτα ερωτευμένη με την πένα, όπως δηλώνει η ίδια, ζει πλέον για να γράφει. Για το βιβλίο της ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΗ ΝΥΦΗ πήρε το Πρώτο Βραβείο Αναγνωστικού Κοινού στην Κύπρο, ενώ παράλληλα ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και στην Ελλάδα. Για τρεις συνεχόμενες χρονιές ήταν υποψήφια για το βραβείο «Συγγραφέας της χρονιάς» του περιοδικού Life & Style. Το 2004 βραβεύτηκε από το ΠΟΛΚΕΟΑ, το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το 2011 βραβεύτηκε από τη γενέτειρά της, τις Σέρρες, για την προσφορά της στα γράμματα. Τον Ιανουάριο του 2014, βραβεύτηκε από το λογοτεχνικό τμήμα της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το βιβλίο της ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ μεταφράστηκε στα αγγλικά και ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ στα τσέχικα και τα βραζιλιάνικα, ενώ ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ κυκλοφόρησε στα τουρκικά. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σεναρίου και σεμινάρια φιλοσοφίας, γράφει σενάρια και στίχους και το 2014 έγραψε τα τρία πρώτα της θεατρικά έργα: Για ένα μπουκάλι φθηνό κρασί, Ποτέ δεν είναι αργά για την αγάπη και Εννέα χρόνια σιωπής. Άνθρωπος προσιτός και ιδιαίτερα κοινωνικός, έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και της αρέσει πολύ το διάβασμα και η έρευνα. Είναι φανατική φιλόζωη και οικολόγος, και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι η μοναδική ελπίδα για ένα ειρηνικό αύριο, αρκεί να γαλουχηθούν σωστά. 

Μότο της: σπίτι χωρίς βιβλία, δωμάτιο δίχως παράθυρα. Επιθυμία της: να τα προλαβαίνει όλα. Στόχος της: να γράφει βιβλία που θα αγαπηθούν. Όνειρό της: να υπάρξει αγάπη και δικαιωμένοι άνθρωποι. Ευχή της: να υπάρχουν ευτυχισμένα και χαρούμενα παιδιά. Ουτοπία της: να μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να πετάξει ξανά με στολή, με τα φτερά της Ολυμπιακής, δίπλα στους παλιούς συναδέλφους της…