Ταξίδι στη Βενετία… ή μήπως ταξίδι με τη Βενετία;
Η Μάνια, η Ιφιγένεια και η Πηνελόπη εκεί κατέφευγαν κάθε φορά που στη ζωή τους ερχόταν μια απρόσμενη αλλαγή ή μια δυσάρεστη ματαίωση. Στο σαλόνι μιας άλλης εποχής, καθισμένες σε χρυσοποίκιλτες πολυθρόνες, έπιναν τσάι από πορσελάνινα φλιτζάνια και, μαζί με την αγαπημένη τους Βενετία, ταξίδευαν νοερά στην Πόλη των Δόγηδων…
Όλα τότε φαίνονταν πιο εύκολα. Οι καρδιές άνοιγαν, τα χείλη μιλούσαν και τα μάτια δάκρυζαν…
Στα βαθιά κανάλια της ψυχής της, η Βενετία πετούσε όσα πονούσαν και έφερνε δροσερό αεράκι στις ζωές τους…
Η πόλη ή η γυναίκα;
Τι σημασία έχει;
Το συγκεκριμένο βιβλίο το περίμενα πώς και πώς να το διαβάσω! Παρακολουθώντας μία συνέντευξη της κυρίας Μαντά, ήθελα να κάνω αυτό το ταξίδι. Και το έκανα. Ένα ταξίδι με μπόλικες αναταράξεις μπορώ να πω. Ένα ταξίδι που όντως με προβλημάτισε. Θα σας πω. Ξεκινώντας και φτάνοντας τις πρώτες 200 σελίδες με κούρασε αφάνταστα η εναλλαγή των μπόλικων προσώπων και των ιστοριών τους. Ονόματα, πολλές γενιές, πολλά πρόσωπα. Αμ το άλλο? Από την μία σκηνή του τώρα, σε πήγαινε στο τότε, και από το τότε ξανά στο τώρα αλλά σε διαφορετικό πρόσωπο με δική του ξεχωριστή ιστορία, που πραγματικά δημιουργεί σύγχυση. Συνεχίζοντας και κάπου στη μέση της ιστορίας κατάφερα να αφεθώ (ίσως γιατί κατάλαβα καλύτερα τα πολλά πρόσωπα και που ανήκει ποιος) και να συγκινηθώ μάλιστα σε αρκετά σημεία. Μου άρεσε απίστευτα πολύ η ανιδιοτελής αγάπη μεταξύ των χαρακτήρων. Η συγγραφέας δημιούργησε χαρακτήρες που είναι λες και ζουν στο τώρα. Άτομα για τα οποία νοιάζεσαι και θέλεις να συμμεριστείς την χαρά ή τη δυστυχία τους. Πρόσωπα, ιστορίες, που πλέκονται μεταξύ τους και καταλήγουν όλες σε έναν προορισμό. Αυτόν της Βενετίας. Μία πόλη, μία γυναίκα. Τρεις κοπέλες και αργότερα γυναίκες. Η κάθε μία με την δική της ξεχωριστή ιστορία. Ναι, από την μέση και λίγο πριν από τον τελικό επίλογο μου άρεσε. Όχι σε σημείο που να ξετρελαθώ, αλλά μου άρεσε η ιστορία. Στο τέλος βέβαια, απογοητεύτηκα καθώς μου φάνηκε πολύ γρήγορο και λιγάκι απότομο. Παρόλα αυτά σας το προτείνω αγαπημένοι μου για να μου πείτε πώς σας φάνηκε!
Το συγκεκριμένο βιβλίο το περίμενα πώς και πώς να το διαβάσω! Παρακολουθώντας μία συνέντευξη της κυρίας Μαντά, ήθελα να κάνω αυτό το ταξίδι. Και το έκανα. Ένα ταξίδι με μπόλικες αναταράξεις μπορώ να πω. Ένα ταξίδι που όντως με προβλημάτισε. Θα σας πω. Ξεκινώντας και φτάνοντας τις πρώτες 200 σελίδες με κούρασε αφάνταστα η εναλλαγή των μπόλικων προσώπων και των ιστοριών τους. Ονόματα, πολλές γενιές, πολλά πρόσωπα. Αμ το άλλο? Από την μία σκηνή του τώρα, σε πήγαινε στο τότε, και από το τότε ξανά στο τώρα αλλά σε διαφορετικό πρόσωπο με δική του ξεχωριστή ιστορία, που πραγματικά δημιουργεί σύγχυση. Συνεχίζοντας και κάπου στη μέση της ιστορίας κατάφερα να αφεθώ (ίσως γιατί κατάλαβα καλύτερα τα πολλά πρόσωπα και που ανήκει ποιος) και να συγκινηθώ μάλιστα σε αρκετά σημεία. Μου άρεσε απίστευτα πολύ η ανιδιοτελής αγάπη μεταξύ των χαρακτήρων. Η συγγραφέας δημιούργησε χαρακτήρες που είναι λες και ζουν στο τώρα. Άτομα για τα οποία νοιάζεσαι και θέλεις να συμμεριστείς την χαρά ή τη δυστυχία τους. Πρόσωπα, ιστορίες, που πλέκονται μεταξύ τους και καταλήγουν όλες σε έναν προορισμό. Αυτόν της Βενετίας. Μία πόλη, μία γυναίκα. Τρεις κοπέλες και αργότερα γυναίκες. Η κάθε μία με την δική της ξεχωριστή ιστορία. Ναι, από την μέση και λίγο πριν από τον τελικό επίλογο μου άρεσε. Όχι σε σημείο που να ξετρελαθώ, αλλά μου άρεσε η ιστορία. Στο τέλος βέβαια, απογοητεύτηκα καθώς μου φάνηκε πολύ γρήγορο και λιγάκι απότομο. Παρόλα αυτά σας το προτείνω αγαπημένοι μου για να μου πείτε πώς σας φάνηκε!
Βαθμολογία: 2,5/5
Εδώ μπορείτε να βρείτε το μυθιστόρημα: Ταξίδι στη Βενετία
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα..
Η βαθμολογία σου ομολογώ πως δεν με βοηθάει στο να το αγοράσω, Παρ όλα αυτά αν πέσει στα χέρια μου σίγουρα θα το διαβάσω, μιας και η κ. Μαντά ανήκει στις αγαπημένες μου συγγραφείς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει γράψει όμορφες ιστορίες! Να το διαβάσεις να μας πεις εντυπώσεις!
Διαγραφή