Υπάρχουν άραγε φορές που διαβάζοντας ένα μυθιστόρημα βιώνουμε σκηνές της ίδιας μας της ζωής? Η απάντηση είναι σαφέστατα ναι. Υπάρχουν χιλιάδες βιβλία εκεί έξω που μας καλούν να τα ανακαλύψουμε με κάθε τρόπο. Βιβλία πολλά κάθε είδους. Άπειρες σκηνές. Υπέροχες εικόνες στο εσωτερικό τους. Φοβεροί διάλογοι που όμως μας τοποθετούν στην θέση του πρωταγωνιστή και μας παρασύρουν μέσα στην ίδια τους την πλοκή. Στην όλη πορεία αυτού του ταξιδιού αναβιωνουμε καταστάσεις που ξετυλίγονται στα μάτια μας, παρμένες από την δική μας ζωή, τα λεγόμενα βιώματα μας! Ζούμε πολλές φορές σκηνές είτε ακριβώς όπως τις ζήσαμε στον έξω κόσμο (πράγμα λιγάκι δύσκολο καθώς στα βιβλία υπάρχει έντονα το στοιχείο της υπερβολής) είτε με διαφορετικό τρόπο που όμως μας θυμίζει δικό μας προσωπικό βίωμα! Το γεγονός αυτό συμβαίνει διότι τα βιβλία αποτελούν δημιουργήματα ανθρώπινα παρμένα από την ίδια την ζωή. Κάθε συγγραφέας παραθέτει τα δικά του προσωπικά στοιχεία της δικής του ύπαρξης και τα οποία ταυτίζονται ταυτοχρόνως με χιλιάδες αναγνώστες. Άμεση επαφή και ανταλλαγή συναισθημάτων, από τον δημιουργό μέχρι τον καθέναν από εμάς! Όπως ένα ημερολόγιο περιέχει σκηνές της καθημερινότητας έτσι και ο συγγραφέας είναι ο άνθρωπος ο οποίος (τις περισσότερες φορές) μας ανοίγει το δικό του προσωπικό ημερολόγιο. Το κλειδί του ημερολογίου αποτελούμε όλοι εμείς οι αναγνώστες οι οποίοι με την ψυχική διάθεση της παρούσας κατάστασης που το διαβάζουμε, λαμβάνουμε τις ανάλογες σκηνές. Στην ουσία καλούμαστε να συμπληρώσουμε το δικό μας κεφάλαιο (χωρίς βέβαια να το γράψουμε) μόνο με την συμμετοχή μας, κάνοντας βουτιά στον εαυτό μας, μέσα από αναμνήσεις και εμπειρίες...
Το ενιωσα πολυ εντονα με τη μοιραιδα της ομοιρολη αυτο.ενιωθα οτι περιεγραφε εμενα κ επαθα σοκ οταν διαβασα ατακα που την ελεγα στις φιλες μου.ειπα τι μεταφυσικο ειναι αυτο.τι γινεται
ΑπάντησηΔιαγραφή